Vasiyet

Hayatımda 7, 17 ve 27'nin hep özel bir yeri oldu. Bundan sonra hep güzellikler getirsin diliyorum. Bugün 17.02.2011. Babam, aramızdan ayrılalı tam 3 yıl oldu. 17 Ocak’ta doğmuştu 17 Şubat’ta aramızdan ayrıldı.  Zaman çok çabuk geçti ama acısı azalıyor mu? derseniz, yokluğun ruhunuzdaki ağırlığı artıyo, yokluğun acısı yerini özleme bırakıyor.  Özlemek canımı acıtıyor. Rüyamda o çok sevdiği parçayı söylüyordu bana. Ben de hep içimden onun için bu parçayı mırıldanıyorum ve her an anıyorum, anımsıyorum, örnek olsun, onun gibiler artsın diye anlatıyorum herkese, her an…

Anımsayın,
Anımsayın ki tazelensin geçen günler
Adım anın
Anın ki unutulmayım
Kuşların kanat çırpışındaki güçte ısrar ediyorsam
Bir yerlerinde sesim
Bir yerlerinde adım
Duyulsun
Duyulsun diyedir

Şimdi göğün beni öpen yerinde uyuyorum
Unutmayın ki
Kar yağdığında tenim üşümesin
Beklemekle geçmişti ömrüm
Yeni bir bekleyiş var uykumda
Rüyalarım andığınızı fısıldıyor
Ruhum neşeli, bedenim sıcak
Dağılmadan duruyorum

İstemem
İstemem bir tek çiçek getirenim olmasın
Ağlayanım olmasın başımda,istemem
Benim kekiklerim,ıtırlarım var
Toprağım taşım var
Böceklerim rüzgarım
Dikenlerim kuşlarım
Bin bir renkli hayallerim var

Şimdi göğün beni öpen yerinde uyuyorum
Unutmayın ki
Kar yağdığında tenim üşümesin
Beklemekle geçmişti ömrüm
Yeni bir bekleyiş var uykumda
Rüyalarım andığınızı fısıldıyor
Ruhum neşeli, bedenim sıcak
Dağılmadan duruyorum


Kuddusi - Vasiyet